Η πολυπολικότητα είναι γεγονός και όχι κάποια διαψεύσιμη ακαδημαϊκή θεωρία, κυρίως από όσους επιθυμούν εμμονικά μία ουτοπική μονοπολική ηγεμονία των ΗΠΑ. Τα γεγονότα τρέχουν ταχύτερα από την εμπέδωση της θεωρίας ενός πολυπολικού κόσμου από το διεθνές σύστημα. Μιας θεωρίας που πρώτος ο Ντούγκιν εισήγαγε στον διεθνή διάλογο στην ολότητά της δημιουργώντας ένα παγκόσμιο πολιτικό κίνημα. Πολλοί ξεκίνησαν, νωρίτερα, να μιλούν για πολυπολικότητα στον δυτικό κόσμο, αλλά όχι ολοκληρωμένα και πάντα στα διανοητικά πλαίσια της δυτικής ηγεμονίας. Η Κριτική Θεωρία (μαρξισμός) και οι Μεταθετικιστικές προσεγγίσεις άνοιξαν τον δρόμο για τη συνειδητοποίηση ότι πίσω από την παγκοσμιότητα των τελευταίων αιώνων κρύβεται η επιθυμία του Δυτικού Πολιτισμού για ηγεμονία και ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες η ηγεμονική επιθυμία των ΗΠΑ για δύναμη σε υλικό και διανοητικό επίπεδο ώστε να καταστήσει τις δήθεν οικουμενικές της αξίες, παγκόσμιες. Η Κριτική Θεωρία αποκάλυψε τον ηγεμονισμό της παγκόσμιας εκμετάλλευσης που υποκρύπτεται πίσω από τη δήθεν συνεργατική φύση του φιλελεύθερου καπιταλισμού ταυτίζοντας απόλυτα την ηγεμονία με τον καπιταλισμό και μόνο το οποίον όμως αποδέχεται ως απαραίτητο στάδιο προς την επίτευξη μία άλλης ιδεολογικής παγκοσμιότητας βασισμένης στην άλλη όψη του νεωτερικού νομίσματος. Οι Μεταθετικιστικές προσεγγίσεις κατέδειξαν την τοπικότητα και χρονικότητα του δυτικού πολιτισμικού φαινομένου ταυτίζοντας την ηγεμονία με την διαιώνιση της νεωτερικότητας η οποία πρέπει απλώς να απαλλαγεί από τα όποια προνεωτερικά της κατάλοιπα. Η Δύση είναι ένα τοπικό πολιτισμικό φαινόμενο που οι αξίες της αφορούν αποκλειστικά και μόνο ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο κυρίως αγγλοσαξωνικής επιρροής. Ο Χάντινγκτον έκανε ένα βήμα παραπέρα αναγνωρίζοντας ήδη από την εποχή "του τέλους της ιστορίας" την ύπαρξη και άλλων πολιτισμών που θα αποτελέσουν τους πόλους ενός νέου συστήματος, πάντα όμως στα ρεαλιστικά πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού.
Η πολυπολικότητα είναι γεγονός και όχι κάποια διαψεύσιμη ακαδημαϊκή θεωρία, κυρίως από όσους επιθυμούν εμμονικά μία ουτοπική μονοπολική ηγεμονία των ΗΠΑ. Τα γεγονότα τρέχουν ταχύτερα από την εμπέδωση της θεωρίας ενός πολυπολικού κόσμου από το διεθνές σύστημα. Μιας θεωρίας που πρώτος ο Ντούγκιν εισήγαγε στον διεθνή διάλογο στην ολότητά της δημιουργώντας ένα παγκόσμιο πολιτικό κίνημα. Πολλοί ξεκίνησαν, νωρίτερα, να μιλούν για πολυπολικότητα στον δυτικό κόσμο, αλλά όχι ολοκληρωμένα και πάντα στα διανοητικά πλαίσια της δυτικής ηγεμονίας. Η Κριτική Θεωρία (μαρξισμός) και οι Μεταθετικιστικές προσεγγίσεις άνοιξαν τον δρόμο για τη συνειδητοποίηση ότι πίσω από την παγκοσμιότητα των τελευταίων αιώνων κρύβεται η επιθυμία του Δυτικού Πολιτισμού για ηγεμονία και ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες η ηγεμονική επιθυμία των ΗΠΑ για δύναμη σε υλικό και διανοητικό επίπεδο ώστε να καταστήσει τις δήθεν οικουμενικές της αξίες, παγκόσμιες. Η Κριτική Θεωρία αποκάλυψε τον ηγεμονισμό της παγκόσμιας εκμετάλλευσης που υποκρύπτεται πίσω από τη δήθεν συνεργατική φύση του φιλελεύθερου καπιταλισμού ταυτίζοντας απόλυτα την ηγεμονία με τον καπιταλισμό και μόνο το οποίον όμως αποδέχεται ως απαραίτητο στάδιο προς την επίτευξη μία άλλης ιδεολογικής παγκοσμιότητας βασισμένης στην άλλη όψη του νεωτερικού νομίσματος. Οι Μεταθετικιστικές προσεγγίσεις κατέδειξαν την τοπικότητα και χρονικότητα του δυτικού πολιτισμικού φαινομένου ταυτίζοντας την ηγεμονία με την διαιώνιση της νεωτερικότητας η οποία πρέπει απλώς να απαλλαγεί από τα όποια προνεωτερικά της κατάλοιπα. Η Δύση είναι ένα τοπικό πολιτισμικό φαινόμενο που οι αξίες της αφορούν αποκλειστικά και μόνο ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο κυρίως αγγλοσαξωνικής επιρροής. Ο Χάντινγκτον έκανε ένα βήμα παραπέρα αναγνωρίζοντας ήδη από την εποχή "του τέλους της ιστορίας" την ύπαρξη και άλλων πολιτισμών που θα αποτελέσουν τους πόλους ενός νέου συστήματος, πάντα όμως στα ρεαλιστικά πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού.