Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ

Ντάρια Αλεξάντροβα Ντούγκινα 

Μεταπτυχιακή φοιτήτρια,

Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας

Περίληψη

Το άρθρο αυτό ασχολείται με την πραγμάτωση της πολιτικής φιλοσοφίας του Νεοπλατωνισμού του αυτοκράτορα Φλάβιου Κλαύδιου Ιουλιανού. Η βασιλεία του δεν ήταν μια προσπάθεια να αποκαταστήσει ή να επανιδρύσει τον Παγανισμό, αλλά μια εντελώς νέα μεταφυσική και θρησκευτικά θέματα, τα οποία δεν ταίριαζαν ούτε με τον Χριστιανισμό, ο οποίος δεν είχε ακόμη αποκτήσει στέρεη πολιτική πλατφόρμα, ούτε με τον Παγανισμό, ο οποίος έχανε με γοργούς ρυθμούς την προηγούμενη δύναμή του. Η κεντρική κατηγορία της πολιτικής φιλοσοφίας του Ιουλιανού είναι η ιδέα ενός "μεσολαβητή", του "Βασιλιά Ήλιου", ο οποίος ενσαρκώνει μια μεταφυσικά αναγκαία μορφή και λειτουργία για τον κόσμο, όπως ο "φιλόσοφος-ηγεμόνας" του Πλάτωνα, που συνδέει τον νοητό και τον υλικό κόσμο.

Ακολουθώντας την πλατωνική αρχή

ομολογίας του μεταφυσικού και του πολιτικού, ο Ιουλιανός βλέπει τον Ήλιο ως στοιχείο της συμπαντικής ιεραρχίας, παρέχοντας έναν σύνδεσμο μεταξύ του νοητού και του υλικού κόσμου, καθώς και την πολιτική μορφή του ηγεμόνα, του βασιλιά, ο οποίος στην πολιτική φιλοσοφία του Ιουλιανού γίνεται μεταφραστής των ιδεών. Ο Ιουλιανός γίνεται ο μεταφραστής των ιδεών στον αδιαφώτιστο κόσμο, που απέχει από το Ένα.

Ο κύριος σκοπός αυτής της εργασίας είναι να ανασυνθέσει την πολιτική φιλοσοφία του αυτοκράτορα Ιουλιανού και να βρει τη θέση της στο τοπίο της Νεοπλατωνικής διδασκαλίας. Η σύντομη αλλά φωτεινή βασιλεία του Ιουλιανού ήταν μια προσπάθεια να οικοδομηθεί μια παγκόσμια Πλατωνόπολη, βασισμένη στις αρχές της Πολιτείας του Πλάτωνα. Πολλές από τις αρχές που αναπτύχθηκαν στην πολιτική φιλοσοφία του Ιουλιανού θα απορροφηθούν τελικά από τον Χριστιανισμό, αντικαθιστώντας το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της αρχαιότητας.

Εισαγωγή

Οι ιστορικοί του ύστερου Πλατωνισμού υιοθετούν συχνά την προσέγγιση ότι ο Νεοπλατωνισμός υποτίθεται ότι δεν περιλαμβάνει το πολιτικό επίπεδο στη σφαίρα του ενδιαφέροντός του και είναι αποκλειστικά στοχαστικά προσανατολισμένος, με επίκεντρο τον αποφατικό Ένα (Ἕν), στην ιεραρχία των εκπορεύσεων και στις θεουργικές πρακτικές. Την άποψη αυτή υποστηρίζει, ιδίως, ο Γερμανός ιστορικός του Πλατωνισμού, Ehrhardt [Ehrhardt, 1953]. Η θέση αυτή, επικρίνεται επανειλημμένα στο έργο του Dominic O'Meara "Platonopolis: Platonic Political Philosophy in Late Antiquity" (Η Πλατωνική Πολιτική Φιλοσοφία στην Ύστερη Αρχαιότητα). [O'Meara, 2003] , μπορεί να αμφισβητηθεί, και ένα από τα αποφασιστικά επιχειρήματα στο θέμα αυτό μπορεί να είναι η περίπτωση του αυτοκράτορα Ιουλιανού (331 ή 332-363), ο οποίος όχι μόνο προσέφερε μια ανεπτυγμένη εκδοχή της Νεοπλατωνικής πολιτικής θεωρίας, αλλά και έκανε μια σειρά από αποφασιστικά βήματα για την πρακτική εφαρμογή της στη διοίκηση της αυτοκρατορίας.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ

 

Ντάρια Ντούγκινα

"Μην κοιτάτε τι κάνει ο άνθρωπός μας. Κοιτάξτε τι προσπαθεί να κάνει".

Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της ρωσικής φιλοσοφίας, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς της ρωσικής φιλοσοφίας, είναι ο οντολογισμός της σκέψης. Η θέση του οντολογισμού στη φιλοσοφία, σε αντίθεση με την αντίθετη θέση του γνωσιολογισμού, συνεπάγεται την πρωταρχική εξέταση όχι της διαδικασίας της σκέψης, αλλά του αντικειμένου της κατανόησης. Όντας στην πλευρά του οντολογικού, επιδιώκουμε πρώτα και κύρια να εντοπίσουμε και να απαντήσουμε στο ερώτημα: ΤΙ είναι, ΤΙ είναι το αντικείμενο της γνώσης μας, ΤΙ είναι το επίκεντρο της διανοητικής μας διαίσθησης. Οι υποστηρικτές του οντολογικού μοντέλου επιδιώκουν, πρώτα απ' όλα, να βρουν ανάμεσα σε όλα αυτά που "ρέουν και αλλάζουν" ένα ορισμένο θεμελιώδες σημείο, ένα σταθερό σημείο, όπως μια μεγάλη πέτρα σε ένα ορεινό ποτάμι που ρέει γρήγορα. Και μόνο αφού βρούμε και συλλάβουμε αυτό το σημείο αναφοράς, την περίπτωση του όντος, μπορούμε να εξετάσουμε την προθετική διαδικασία αναζήτησης αυτού του πράγματος. Επομένως, δεν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε για τη σκέψη πριν ορίσουμε τι είναι και τι μπορούμε να κατανοήσουμε. Υποστηρικτές αυτής της μεθόδου είναι ο Παρμενίδης (ιδέα της ταυτότητας του όντος και της σκέψης), ο Πλάτωνας (αναζήτηση των ιδεών ως πραγματικά υπαρκτών περιπτώσεων) - οι οποίοι έστρεψαν τη συλλογιστική τους στην αναζήτηση μιας αμετακίνητης, του όντος φέρουσας, βάσης.

Σε αντίθεση με την οντολογία, η επιστημολογία επιδιώκει να κατανοήσει την ίδια την πορεία της σκέψης μας από την αρχή. Οι οπαδοί αυτής της θέσης (και η ίδια η θέση άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά μετά τον Ι. Καντ) στρέφουν την προσοχή τους στην αντανάκλαση της διαδικασίας της σκέψης. Σε αυτό το μοντέλο, αμφισβητείται η δυνατότητα εντοπισμού ενός σημείου αναφοράς που έχει το δικό του οντολογικό καθεστώς και γίνεται "πράγμα καθαυτό", ακατανόητο για τη νόηση. Το μόνο που απομένει είναι να μελετηθεί η ίδια η διαδικασία της νόησης. Σε αυτή τη μέθοδο, το Υποκείμενο είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι αυτό που γίνεται το κέντρο, ο ρόλος του είναι εξαιρετικά σημαντικός.

ΝΤΑΡΙΑ ΠΛΑΤΟΝΟΒΑ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ

Ντάρια Πλατόνοβα

Συνέντευξη στο Breizh-info.com

Breizh-info.com: Μπορείτε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας; Δεν είναι μερικές φορές δύσκολο για εσάς να φέρετε το όνομα του Ντούγκιν και έτσι να σας παρομοιάζουν αναγκαστικά με τον πατέρα σας;

Darya Platonova: Αποφοίτησα από το τμήμα Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Η έρευνά μου επικεντρώθηκε στην πολιτική φιλοσοφία του ύστερου Νεοπλατωνισμού, ένα θέμα με άπειρο ενδιαφέρον. Ο κύριος άξονας της σκέψης στην πολιτική φιλοσοφία των ύστερων νεοπλατωνιστών είναι η ανάπτυξη της ιδέας της ομολογίας της ψυχής και του κράτους και της ύπαρξης μιας παρόμοιας τριπλής τάξης και στα δύο. Όπως στην ψυχή υπάρχουν τρεις βάσεις, έτσι και στο κράτος (και οι Πλατωνικοί περιγράφουν το ινδοευρωπαϊκό μοντέλο, που αργότερα θεωρητικοποιήθηκε τέλεια στο έργο του Dumezil) υπάρχουν επίσης τρεις τομείς - το μοντέλο αυτό εκδηλώνεται στην αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα. Η υπαρξιακή και ψυχική κατανόηση της πολιτικής έχει πράγματι χαθεί κατά πολλούς τρόπους σήμερα, καθώς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την πολιτική μόνο ως τεχνική, αλλά ο Πλατωνισμός αποκαλύπτει μια βαθιά σύνδεση μεταξύ πολιτικών και ψυχικών διαδικασιών. Σήμερα υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αποκατασταθεί μια σφαιρική θεώρηση των πολιτικών διαδικασιών, δηλαδή να εξεταστεί η "υπαρξιακή πολιτική".

Έχω την τιμή να βρίσκομαι στο ίδιο καράβι με τον πατέρα μου (στο ίδιο υπαρξιακό πλοίο), όντας κόρη ενός μεγάλου μελετητή της Παράδοσης, συγγραφέα του 24τομου έργου Νοομαχία ("πόλεμοι του νου" - ανάλυση μέσα από τους τρεις Λόγους όλων των πολιτισμών του κόσμου). Το γεγονός ότι βρισκόμαστε υπό καθεστώς κυρώσεων από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης ένδειξη ότι εμείς οι Ντούγκιν βρισκόμαστε στο δρόμο της αλήθειας στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι είναι τιμή μου να έχω γεννηθεί σε μια τέτοια οικογένεια.

Breizh-info.com: Μίλησέ μας για την τρέχουσα δουλειά σου.