Ντάρια Πλατώνοβα Ντούγκινα
Ρωσική επιχείρηση στην Ουκρανία: Φίλοι και εχθροί, η μάχη για την Rimland (τον Δακτύλιο της Ευρασίας)
Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων αποκάλυψαν τους άξονες των νέων γεωπολιτικών συμμαχιών και ανακατασκεύασαν πλήρως τον γεωπολιτικό χάρτη του κόσμου. Έτσι, ο χώρος της Ευρώπης, που βρίσκεται μεταξύ του πόλου της Ευρασίας και του πόλου των ΗΠΑ (ο πολιτισμός της θάλασσας) και αποτελεί μέρος μιας μεγάλης ζώνης, η οποία στη γεωπολιτική ονομάζεται "Rimland" ("γη του τόξου"), έχασε οριστικά την κυριαρχία του (και μάλιστα πριν, σε μεγάλο βαθμό εικονική, μάλλον δυνητική παρά πραγματική) και τον προσανατολισμό του στην ηπειρωτικότητα. Όλη η Ευρώπη σήμερα είναι ατλαντιστική.
Ο γεωπολιτικός Nicholas Spykman σημείωνε το 1942 ότι ακριβώς η εγκαθίδρυση του ελέγχου αυτού του τόξου της "Rimland" (που περιλαμβάνει την Ευρώπη, την Τουρκία, το Ιράν, τις χώρες της Νότιας Ασίας μέχρι την Κίνα και την Ινδονησία) είναι το κλειδί για τη νίκη των ΗΠΑ στη μάχη για την παγκόσμια κυριαρχία. Αναλύοντας τις αντιδράσεις στη σύγκρουση, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ένα σημαντικό τμήμα της Rimland έχει πλέον μετατοπιστεί σε μια πιο σταθερή (ατλαντική) θέση, αλλά αυτό θα οδηγήσει σε παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ ή σε επανασχεδιασμό του γεωπολιτικού χάρτη του κόσμου;
Με φόντο τις συνεχείς αμερικανικές κατηγορίες για ρωσική επιθετικότητα, που ακολούθησαν πολύ πριν από την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης, η ΕΕ προφανώς ριζοσπαστικοποιήθηκε, οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών χωρών άρχισαν να κατηγορούν τη Ρωσία για ιμπεριαλισμό και να επιβάλλουν κυρώσεις στα πάντα, από την οικονομική συνεργασία μέχρι τα αεροπορικά ταξίδια και τις αθλητικές διοργανώσεις, μέχρι την απαγόρευση γάτων από διεθνείς εκδηλώσεις.
Στο μπλοκ της "καταδίκης" και της υποστήριξης των κυρώσεων προσχώρησαν και χώρες που βάλθηκαν να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ τόσο στην αφρικανική ήπειρο (Γκάνα, Λιβερία), στη Μέση Ανατολή (Ισραήλ, Κουβέιτ, Λίβανος, Λιβύη) όσο και στην Ασία (αυτονομιστές της Ταϊβάν, Ιαπωνία, Νότια Κορέα). Σε γενικές γραμμές, οι χώρες αυτές, σύμφωνα με τα γεωπολιτικά μοντέλα, είναι ακριβώς οι συνιστώσες της παράκτιας ζώνης που περιβάλλει τη Ρωσία ("Heartland") από τη Δύση, το Νότο και τη Νοτιοανατολική πλευρά. Και ήταν αυτές οι χώρες που αποτελούσαν προτεραιότητα για τις ΗΠΑ ως προπύργια για την οικοδόμηση ενός δικτύου στρατιωτικών βάσεων στα εδάφη τους.
Ωστόσο, οι κυρώσεις περιελάμβαναν σχεδόν αποκλειστικά χώρες του ΝΑΤΟ και γειτονικές χώρες της ΕΕ, καθώς και τις χώρες που ήταν ωστόσο σύμμαχοι των ΗΠΑ, κυρίως στην Ανατολική Ασία. Οι ΗΠΑ είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στην Ευρώπη, όπου τέθηκε το ζήτημα της αποδοχής της μέχρι πρότινος ουδέτερης Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα, ορισμένες χώρες εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις ενέργειες του Ρώσου προέδρου ή έδειξαν κατανόηση της γεωπολιτικής κατάστασης, αποκαλώντας τις ΗΠΑ ως τον κύριο ένοχο του πολέμου. Αυτοί οι χώροι, αν χαρακτηρίσει κανείς την κατάσταση από γεωπολιτική άποψη, επέλεξαν να συνεργαστούν με την ηπειρωτικότητα.
Η διεξαγωγή της ειδικής επιχείρησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η ανάλυση των αντιδράσεων σε αυτήν έδειξαν:
. τον αναπροσανατολισμό της ΕΕ προς τις ΗΠΑ, ακολουθώντας την παγκοσμιοποιητική ατζέντα,
. Ενεργοποίηση της παγκοσμιοποιητικής επιρροής στην περιοχή Rimland,
. την παρουσία συμμάχων στη Λατινική Αμερική (Βενεζουέλα, Νικαράγουα, Κούβα), που σηματοδοτεί τη διαμόρφωση ενός αποκεντρωμένου πόλου "Heartland",
. στενή υποστήριξη από χώρες της Μέσης Ανατολής (Συρία, Ιράν),
. υποστήριξη από τη Ρωσία στην Ινδοκίνα (Μιανμάρ),
Είναι ενδιαφέρον ότι, όπως υποστήριξε η Ρωσική Ομοσπονδία, πρόκειται ακριβώς για τις περιοχές στις οποίες οι ΗΠΑ επιδιώκουν εδώ και καιρό να εδραιώσουν την ηγεμονία στην αμερικανική παγκόσμια τάξη αποσταθεροποιώντας την εσωτερική πολιτική ζωή (απόπειρες "Μαϊντάν" στην Κούβα το φθινόπωρο του 2021, υποστήριξη της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, Συρία, οικονομικός αποκλεισμός του Ιράν, κυρώσεις και υποστήριξη της αντιπολίτευσης στη στρατιωτική κυβέρνηση της Μιανμάρ το 2021). Οι προσπάθειες να αποσυρθούν σύμμαχοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το παιχνίδι απέτυχαν.
Η ουδετερότητα μιας σειράς χωρών συνιστά έναν νέο άξονα γεωπολιτικά "αδέσμευτων" χωρών, ο οποίος μπορεί να περιγραφεί ως η ανάδυση μιας νέας Rimland, ενός ουδέτερου χώρου στον "Μεγάλο Ηπειρωτικό Πόλεμο". Μεταξύ των χωρών που έχουν διατηρήσει ουδέτερο καθεστώς είναι το Αζερμπαϊτζάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Μπουτάν, το Βιετνάμ, η Αίγυπτος, η Ινδία, το Καζακστάν, το Κατάρ, η Κίνα, το Κιργιστάν, η Μαλαισία, η Μογγολία, η Νιγηρία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Πακιστάν, η Σερβία, το Τατζικιστάν, η Ταϊλάνδη, το Τουρκμενιστάν, οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα, η Νότια Αφρική, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Βραζιλία και το Μεξικό.
Η ουδετερότητα ορισμένων χωρών μπορεί να χαρακτηριστεί ως "φιλική" προς τη Ρωσία. Έτσι, η Αργεντινή, η Γουατεμάλα, η Χιλή και η Κολομβία ζήτησαν από τη Μόσχα να σταματήσει τη στρατιωτική επιχείρηση, αλλά αρνήθηκαν να επιβάλουν κυρώσεις κατόπιν αιτήματος της Δύσης. Καμία χώρα της Λατινικής Αμερικής (ούτε καν εκείνες που καταδίκασαν την επιχείρηση) δεν επέβαλε εμπορικές κυρώσεις στη Ρωσία. Το Πακιστάν και η Ινδία, παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, έχουν επίσης εγκαταλείψει κάθε αντιρωσικό μέτρο.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και στον Περσικό Κόλπο, όπου τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν συμμετέχουν στην πίεση των δυτικών κυρώσεων.
Η Τουρκία αρνείται να επιβάλει κυρώσεις. Στο νότιο τμήμα της Rimland -όπως και στην "πίσω αυλή" τους στη Λατινική Αμερική- οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σαφώς αποτύχει στα σχέδιά τους να απομονώσουν τη Ρωσία. Τόσο οι ισχυρότεροι σύμμαχοι και εταίροι της Αμερικής όσο και οι αντίπαλοι των ΗΠΑ δεν βιάζονται να συμμετάσχουν στα αντιρωσικά μέτρα.
Στον μετασοβιετικό χώρο, ακόμη και οι φιλοδυτικές αρχές της Μολδαβίας και της Γεωργίας, σύμμαχοι των ΗΠΑ, δεν έχουν αρχίσει να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία.
Είναι αυτή η διαμόρφωση και η εικόνα που προέκυψε μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία που καταδεικνύει το σημερινό γεωπολιτικό σκηνικό, το οποίο διαφέρει αρκετά από εκείνο του Ψυχρού Πολέμου με τη διπολική αντιπαράθεση. Δεν είμαστε πλέον σύμμαχοι ή έστω εταίροι της Ευρώπης εντός της ΕΕ (με την πιθανή εξαίρεση της Ουγγαρίας). Ταυτόχρονα, έχουμε λάβει υποστήριξη ή έκφραση ουδετερότητας τόσο από τις μεγάλες δυνάμεις που επικεντρώνονται στον πολυπολισμό όσο και από μια σειρά μικρών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των φιλοαμερικανικών, οι οποίες δεν έχουν την πολυτέλεια να εισέλθουν σε μια πραγματική γεωπολιτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Από την άποψη αυτή μπορούν να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα:
Ο κύριος στόχος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο εγγύς μέλλον θα είναι να οικοδομήσει οικονομική και πολιτική συνεργασία με χώρες με "ουδέτερο καθεστώς", η Κίνα και το Πακιστάν είναι ιδιαίτερα σημαντικές και ταυτόχρονα να ενισχύσει τη συνεργασία με την Ινδία (η οποία τελεί υπό την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και βρίσκεται στη διαδικασία συγκρότησης της συμμαχίας QUAD, του ειρηνικού αναλόγου του ΝΑΤΟ). Σημαντική είναι η οικονομική και πολιτική αλληλεπίδραση με τις χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής: τόσο με το Ιράν όσο και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία.
Οι αμερικανικές κυρώσεις και η πολιτική πίεση σε χώρες που έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους προς τη Ρωσία θα αυξηθούν (έχουν γίνει προσπάθειες αποσταθεροποίησης της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας, της Κούβας, της Μιανμάρ).
Οι ΗΠΑ θα κάνουν τα πάντα για να περάσουν κυρώσεις εκεί όπου έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή στις ελίτ: στη Γεωργία, στη Μολδαβία. Θα δωροδοκήσουν αφρικανικές και μικρές χώρες της Λατινικής Αμερικής προκειμένου να δημιουργήσουν μια επίδειξη της πιθανώς ευρύτερης δυνατής καταδίκης της Ρωσίας. Στην Ευρώπη, οι ΗΠΑ θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον Βίκτορ Όρμπαν να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του Απριλίου.
Οι χώρες με "ουδέτερο" καθεστώς θα γίνουν ουσιαστικά το πεδίο μάχης δύο παγκόσμιων τάξεων: της αμερικανικής παγκοσμιοποιητικής και της ρωσικής πολυπολικής.
Οι ΗΠΑ και τα ατλαντιστικά δίκτυα θα κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν την ενότητα του ΝΑΤΟ ως το κύριο προπύργιό τους, από όπου θα διεξάγεται η γεωπολιτική επίθεση κατά της Ρωσίας, θα εξαπολύονται καταστολές κατά των αντιπάλων της παγκοσμιοποίησης και του αμερικανικού προσανατολισμού, θα υπόκεινται στην κουλτούρα της καρατόμησης (προφανώς για φιλορωσικές θέσεις).
μετάφραση Ρήγας Ακραίος
από εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου